Kenya.

Lake Baringo

Felice vloog van Schiphol en ik uit Blantyre naar Nairobi en daar ontmoetten we elkaar bij Mike en Marry. Het was een prettige ontvangst in hun prachtige nieuwe huis en het is natuurlijk leuk om met vrienden die je al 40 jaar kent weer bij te praten. Nairobi is een wereldstad, groot en vol, met alle daarbij horende drukte, grote winkelcomplexen en verkeerschaos. Overal wordt gebouwd en aan de weg gewerkt.

Met Mike bezochten we een landbouw- technische school in Limuru, waar hij voorzitter van het bestuur is. De vakantie was net begonnen dus de directeur had tijd om ons rond te leiden. Mooi complex, maar de tuin, waar de leerlingen praktijk opdoen kan wel een opkikker gebruiken.

Voor een tocht door West Kenya hadden we een auto met chauffeur gehuurd die ons ophaalde en de eerste dag naar Naivasha bracht. Daar sliepen we in een veredelde trekkershut, maar we konden een lekker vuurtje maken en hadden een prima avond. 

De volgende dag was het vreselijk druk op de weg. De dag voor kerst waren alle Kenianen op weg naar familie. Dat gaf een enorme verkeersopstopping waardoor we stapvoets moesten rijden tussen Naivasha en Nakuru. De weg naar Lake Baringo was een stuk prettiger al was de laatste 50 km wel erg slecht. Daar hadden we een prachtig hotel en eerste Kerstdag besteedden we aan een boottocht op het meer en een wandeling. Felice zorgde nog voor de nodige opschudding door aan het eind van de dag met een enorme klap achterover te vallen na een misstap. Een gat in haar kop en een flink deel van haar geheugen kwijt voor meer dan een uur. Dat is wel schrikken, maar zo ver van de bewoonde wereld heb je niet veel keus en gelukkig zag alles er na een goede nachtrust veel beter uit en het lijkt dat ze er niets aan heeft overgehouden.

Tweede kerstdag via de prachtige Keriovallei naar Kisumu gereden. Daar ontmoeten we Nellie, een VSO-ster die ik uit Laos kende. Zij liet ons de volgende dag Kisumu zien: een grote stad aan het Victoriameer en dat was heel leuk. Van Kisumu via Kisii (heel druk) naar Kericho, waar we een leuke avond hadden met Jared een VSO-er die ook in Malawi werkt. Door de altijd groene theevelden reden we naar Molo waar we tussen 1971 en 1974 woonden. 

Wachten op de geroosterde vis aan Lake Victoria 

Daar vroegen we in het hotel of iemand Mr. Wilson Wanjema, een oud-collega, kende en een half uur later zat Willy bij ons aan tafel en konden we oude herinneringen ophalen. Het huis waar we toen woonden staat er nog, maar is nu in gebruik als kleuterschool. Er is veel bos gekapt en Molo is enorm groot geworden.

 De pyrethrum kwekerij was een teleurstelling. Daar is niet veel van over. Bijna geen planten, de irrigatie kapot en er werken nog maar een paar mensen. De Pyrethrum Marketing Board heeft er zo’n 15 jaar geleden een zooitje van gemaakt. De boeren werden niet betaald voor geleverde pyrethrum, personeel werd niet betaald en er was geen geld voor de nodige investeringen. Voor boeren was er geen alternatief want pyrethrum bloemen mochten alleen aan de Py-board verkocht worden, ze hadden het monopoly. Toen boeren, na vele maanden wachten, nog steeds geen geld zagen hebben ze massaal pyrethrum opgerooid. Je ziet het nu nergens meer. 

Willy en Flip

De huurauto en een overzicht van Molo

Inmiddels is de pyrethrummarkt geliberaliseerd, maar het is erg moeilijk om weer voldoende goed plantmateriaal te krijgen. Het zal dus nog wel even duren voor er weer pyrethrum uit Kenya komt en dat zal naar Burundi moeten want de fabriek in Nakuru is een ruïne. Erg jammer want pyrethrum is een goede cash-crop, maar Willy gelooft dat het binnenkort weer verbouwd gaat worden.

De vakantie werd op 1 januari afgesloten met een Keniaanse housewarming party in het huis van Mike en Marry. Leuk en gezellig.