Broedmachientje.

Vorig jaar ontmoette ik op een VSO Peer Support weekend de Canadese volunteer Gordon Stinson, iets ouder als ik en aan het eind van een zevenjarige periode in de veeteelt voorlichting in Malawi. Via hem kwam ik in contact met, Robert Chilunga een boer bij mij in de buurt, die 4 koeien melkt. Hij woont ongeveer een half uur lopen van mijn huis en brengt mij twee keer per week, op de fiets, 2 liter prima melk voor de helft van de prijs die ik voor houdbare melk in de supermarkt betaal. Ik kook de melk en ik kan er een flinke laag room afscheppen die ik meteen invries voor later gebruik.

De melkveehouderij heeft het moeilijk in Malawi, al drinken de mensen graag melk. De regelgeving maakt het bijna onmogelijk om melk aan particulieren te verkopen en voor de melkfabrieken zijn de transportkosten hoog. Voor een coöperatie willen ze nog wel een eind rijden, maar als dan sommige boeren water bij de melk doen omdat controle bijna onmogelijk is, moeten de goeden onder de kwaden leiden en komt de melkwagen niet meer.

Al een tijd geleden had Robert me gevraagd of het mogelijk was via mij aan een kleine broedmachine te komen. Dat leek eerst een beetje veel gevraagd, maar hij bleef aandringen en uiteindelijk wist hij al de redenen die ik kon bedenken waarom het nièt zou gaan te weerleggen. Tijdens mijn vakantie in Nederland verdiepte ik me dus wat meer in de kleine broedmachines. Het aanbod op Marktplaats bleek groot, keus genoeg. We hadden afgesproken dat het geheel niet meer dan € 80,- mocht kosten en het spul moest natuurlijk in mijn koffer passen. Ik vond een, in Roemenië gemaakte, half automatische vlakbroeder voor zo’n 40 eieren. De bestelling werd na een dag thuis afgeleverd. Een plastic machientje van zo’n 2,5 kg dat met wat passen en meten in de koffer kon. Dan maar wat minder drop en hagelslag. Gelukkig geen problemen met de douane en de dag na mijn aankomst kon Robert zijn aanwinst ophalen. Het geheel was puntgaaf overgekomen en hij betaalde cash. Als je de stekker in het stopcontact steekt houdt de thermostaat de temperatuur constant en hoef je alleen de eieren regelmatig te keren.

Robert heeft nog geprobeerd via een veeteelt voorlichtingsstation eieren van een verbeterd kippenras te kopen, maar die waren in deze tijd van het jaar niet te krijgen. Het eerste broedsel werd dus; 16 eieren van lokale kippen. Met een zelf geïmproviseerde schouwlamp stelden we na een week vast dat één ei onbevrucht was. Laat dat maar aan de lokale haan over. Gisteren kwamen de laatste eieren uit. Elf van de vijftien overgebleven eieren leek me geen slecht resultaat voor een eerste keer. Natuurlijk voelde ik wel zo betrokken dat ik regelmatig even langs ging om te kijken hoe het ging.

De impact van dit hele projectje is natuurlijk nihil, maar ik vind het toch leuk dat ik het enthousiasme en de ondernemingsgeest van Robert heb kunnen stimuleren. Hij is nog steeds erg enthousiast, ziet mogelijkheden en ik heb natuurlijk, al doende, ook weer het een en ander opgestoken.