Kerst in Kilangala.

Een heel rustige tweede kerstdag is een mooie gelegenheid om even op te schrijven hoe het ons gaat. Het kan nog wel even duren voor we de kans krijgen de blog op de site te krijgen want onze internet verbinding is behelpen. Daarvoor moeten we naar het internetcafé in Sumbawanga (35 km).

We zijn nu een dag of tien hier. Aangekomen na een goede reis via Dar es Salaam en Mbeya. Van Mbeya zijn we 15 december opgehaald en in een dag rijden naar Kilangala gebracht. We zijn ondergebracht in een huis, ooit gebouwd door een Nederlander die hier in het scholenbouw project werkte. Het huis was netjes schoongemaakt, een beetje opgeknapt, geschilderd en er hingen nieuwe gordijnen. Het huis is wel een tijd niet bewoond en dat is te merken. Er moet het een en ander opgeknapt en passend gemaakt. We hebben al twee keer lekkage gehad en deuren en ramen moeten geopend en gesmeerd. Het is wel lastig dat we nog geen stroom hebben. De missiepost is aangesloten, maar ons huisje is overgeslagen. Dat moet dus achteraf geregeld. De palen liggen er, er is betaald, maar krijg de mannen maar eens hier. Gelukkig mogen we het solar systeem van Moses, de missie manager, gebruiken omdat zijn huis wel al stroom heeft. We kunnen dus alle laptops, telefoons en modems opladen, maar een koelkast hebben we nog niet en dat is toch wel erg onhandig. Vooral wat vlees en dergelijke betreft.

Zoals gezegd is internet ook niet ideaal. We hebben een modem en een SIM kaart met een bundel, maar het blijft behelpen. DE GSM mast staat ver weg en er is alleen een 2G verbinding beschikbaar. Inloggen duurt een eeuwigheid en dan komt er af een toe een WhatsApp of Facebook berichtje binnen. De laptop gaat helemaal niet. De eerste keer ging mijn computer alle bestanden in het geheugen naar OneDrive uploaden zodat ik in een mum van tijd door de internet tikken heen was.

Net als in Malawi wordt er hier veel gepraat over de klimaat verandering. Het weer is anders als vroeger, zegt men en het heeft inderdaad nog maar weinig geregend. Overdag is het zo’n 25 graden. Er waren wel wat buitjes ’s nachts,dus afgelopen dinsdag maar direct met zaaien begonnen. De ervaringen met de grote zaaimachine die hier staat waren slecht met het mais zaaien. We hebben dus voor het trekken van voortjes gekozen. Zaaien met de hand en met de voet dicht maken. Een heel werk maar voor de kerst was er meer dan 12,5 acre (± 5 ha) klaar. Gister zag ik de eerste kiempjes. Na de kerst zo snel mogelijk verder met mais en bonen zaaien en hopen op wat meer regen.

Voor ons eten zijn we grotendeels afhankelijk van Sumbawanga. In het dorp in de buurt, Kipande, hebben ze alleen wat lokale groente, bier en beltegoed. In Sumbawanga zijn wat kleine supermarktjes waar wel veel te krijgen is, misschien wel meer dan in de supermarkt Shoprite in Zomba. Er is zelfs yoghurt en kaas te koop. Het is wel allemaal heel dorps. Het Islamitische supermarktje waar wij terecht kwamen had niet eens een kassa of rekenmachine. Alles werd ingepakt en tegelijkertijd opgeteld. Als achterdochtige Nederlanders hebben we de tweede keer natuurlijk goed bijgehouden wat de kosten waren en het klopte heel aardig. Brood is wel een punt, ook niet makkelijk vers te houden zonder koeling of diepvries. Gelukkig bakt Jenny, de vrouw van Moses zelf brood en heeft ze al een paar keer een lekker brood voor ons gebakken.

We voelen ons nog wel afhankelijk omdat we om boodschappen te doen een auto van de missie moeten lenen, maar we hopen snel een autootje voor onszelf op de kop te kunnen tikken.