Safe house.

De nood voorraad

Vandaag, dinsdag 20 mei 2014, zijn er verkiezingen in Malawi. Op een gewelddadig begin in Thyolo na, zijn de verkiezingscampagnes rustig verlopen. Joyce Banda, de huidige president was ongeveer twee jaar geleden vice-president en is in het ambt gerold na het overlijden van de toenmalige president. Ze is dus niet als president gekozen en je hoort veel kritiek op haar presidentschap. Het grote corruptie schandaal ‘Cashgate’ waarbij grote sommen cash verdwenen en een regeringsvliegtuig dat is verkocht zonder dat de opbrengst daarvan in de boeken te vinden was heeft daar vast aan bijgedragen. Ook is er niet veel vertrouwen in de kiescommissie die het verloop van de verkiezingen in de gaten moet houden.

De VSO matrassen

Door het VSO kantoor in Lilongwe wordt met alle eventualiteiten rekening gehouden en via speciale sms-jes worden we sinds gisteravond op de hoogte gehouden van de ontwikkelingen in de hoofdstad. Al eerder was aan onze werkgever gevraagd om ons op de dag van de verkiezingen en de dag erna vrij te geven zodat we niet onverhoopt in verkiezingsrellen terecht komen. Vorige week kreeg ik ook het verzoek mijn huis, met twee ongebruikte slaapkamers en een lege eetkamer, als ‘safe-house’ ter beschikking te stellen. Het idee hierachter is dat, in het uiterste geval,  de VSO-ers uit Zomba en omgeving op  één plaats bij elkaar komen om vandaar beter gezamenlijk op de hoogte gehouden kunnen worden en eventueel geëvacueerd. Je weet natuurlijk nooit hoe zaken lopen en het is de vraag of het in alle situaties wenselijk is om de plek waar iedereen je kent te verlaten om met andere volunteers in één huis te gaan zitten, maar het is positief dat VSO zijn best doet om op alles voorbereid te zijn.

De inkopen in Zomba

 

Als safe-house coördinator kreeg ik dus vorige week donderdag een lijst met spullen die in het safe-house aanwezig moeten zijn. Daar had ik nog wel wat vragen bij. Waarom stond er wel een hoop conserven op de lijst en geen blikopener? Wat moet je met een kilo sperziebonen als noodvoorraad? Zou het niet handig zijn om ook wat extra wc-papier te hebben? Zijn 4 dekens genoeg voor 7 volunteers? Mijn grootste probleem was om alles op tijd in mijn opslagkamertje te krijgen. Hoe krijg je 20 kilo rijst, een krat waterflessen en de nodige blikjes achter op de motorfiets? Dit probleem werd door de voorzienigheid aardig getackeld. Van zaterdag op zondag kwam een Engels volunteer echtpaar uit Lilongwe op bezoek, met kinderen. Zij kwamen met de auto en waren bereid me te helpen met de safe-house inkopen. Behalve dat het gezellig was met 5 extra gasten, kon ik mijn vaardigheid als gastheer testen. (Met de ijsmachine die ik laatst van een vertrekkende volunteer kreeg, heb ik een heel aardig bananenijs weten te serveren)

De voorraadkamer is dus gevuld, de telefoon op stand-bij en ik heb aan de gevel van het huis een VSO bord gehangen, om het huis beter herkenbaar te maken voor volunteers die hier nog nooit geweest zijn. Het is altijd makkelijker om achteraf vast te stellen wat de beste maatregelen zijn en het is onmiskenbaar dat dit soort voorbereidingen ook een zekere onrust en gevoelens van onzekerheid in de hand werken. Maar we zijn zo goed mogelijk voorbereid en iedereen is er eigenlijk van overtuigd dat Malawi een vriendelijk, vreedzaam land is, waar het met grootschalige onrust wel mee zal vallen.

Een moestuin in de tropen.

De vorige bewoner, een Oegandese VSO-er, had de tuin bij mijn huis vol geplant met mais, pinda’s en pigeon peas (tropische groene erwten die in het Indiase gerecht; Dal worden gebruikt). Op de pigeon peas na is dat gewas geoogst. De pigeon peas zijn meerjarig en worden struiken met houtige stengels. Ze bloeien nu en de erwten kunnen over een week of 6 geoogst worden.

De tuingrond zit vol stenen en is erg arm. De bietjes en goudsbloemen die ik zaaide wilden niet groeien. De basilicum waar ik zaadjes van kreeg deed het wel goed. Tijdens het peer support weekend hadden we het veel over het probleem van bemesten, de kosten van kunstmest e.d. De oudgediende Canadese VSO-er was zeer enthousiast over het gebruik van urine als stikstof meststof. Omdat de beschikbaarheid van kunstmest voor de gevangenis tuinen ook een knelpunt is zag ik mogelijkheden. Er zijn per slot van rekening genoeg urine producenten in de nor en het gebruik is betrekkelijk makkelijk. Je verdunt de urine 1:3 en giet dat mengsel 2 keer in de week bij de planten. Natuurlijk ben ik meteen begonnen met het in mijn eigen tuin te proberen en het werkt prachtig. Alles werd stukken groener en de goudsbloemen die ik op de Almatuin kreeg, staan nu bijna in bloei. Het werkt dus goed, maar ik hoorde al dat er in sommige gevallen behoorlijke mentale weerstand kan bestaan tegen het gebruik van pies als mest bij groentes voor consumptie. Je moet natuurlijk niet hebben dat de gevangenen in hongerstaking gaan omdat ze de groente uit de gevangenistuin niet vertrouwen. Hier kan ik dus nog wel even mee vooruit met brainstormen en ideeën toetsen, want ook een biogas installatie die draait op wat uit de gevangenis wc’s komt, lijkt mij kansen bieden.

Vroeger werd ook in Nederland urine veel gebruikt. Ik hoorde Ivo de Wijs eens zeggen dat Tilburgers de naam kruikenzeikers hadden omdat ze in kruiken plasten om de urine te gebruiken in de wol industrie. De wol werd erin gewassen en pies werd ook gebruikt bij het verven van de wol.

De mais en de aardnoten waren in mijn tuin op ruggen geplant. Een systeem dat niet erg efficiënt met het beschikbare vocht omgaat. Dat moet dus volgend seizoen iets worden met mulching. De droge mais stengels worden hier nu in de brand gestoken, een verspilling van organisch materiaal, vind ik. Voor de groente wil ik iets anders proberen. Ik las over het “Deep trench” systeem. Bedden gemaakt op een diepe geul (3m x 1m) die is gevuld met lagen organisch materiaal en grond. Het idee is dat het vocht beter wordt vastgehouden en dat de plantenresten langzaam verteren en zo als compost in een jaar of 5 voor de groente beschikbaar komen. Het is een heel gegraaf dus Brian, die in mijn tuin werkt, is met één bed begonnen en dan kijken we wel of het de moeite loont meer van zulke bedden te maken.

Félice had wat zaden meegebracht. Oregano (Marjolein) zaden waren moeilijk te krijgen, maar ze zijn in mijn kwekerijtje in halve melkpakken goed ontkiemd. De tijm en rozemarijn, die in Nederland soms lastig kiemen, deden het hier prima en de bieslook juist weer helemaal niet. Daar moet ik nog maar even zonder doen. Peterselie, courgette en Oost-Indische kers doen het ook en die kunnen worden uitgeplant. Het duurt nog wel even voor mijn groente productie mijn consumptie inhaalt, maar het begin is er en het is natuurlijk leuk om bij huis ook iets te hebben om te experimenteren.

Brian in rustiger tijden.