Een moestuin in de tropen.

De vorige bewoner, een Oegandese VSO-er, had de tuin bij mijn huis vol geplant met mais, pinda’s en pigeon peas (tropische groene erwten die in het Indiase gerecht; Dal worden gebruikt). Op de pigeon peas na is dat gewas geoogst. De pigeon peas zijn meerjarig en worden struiken met houtige stengels. Ze bloeien nu en de erwten kunnen over een week of 6 geoogst worden.

De tuingrond zit vol stenen en is erg arm. De bietjes en goudsbloemen die ik zaaide wilden niet groeien. De basilicum waar ik zaadjes van kreeg deed het wel goed. Tijdens het peer support weekend hadden we het veel over het probleem van bemesten, de kosten van kunstmest e.d. De oudgediende Canadese VSO-er was zeer enthousiast over het gebruik van urine als stikstof meststof. Omdat de beschikbaarheid van kunstmest voor de gevangenis tuinen ook een knelpunt is zag ik mogelijkheden. Er zijn per slot van rekening genoeg urine producenten in de nor en het gebruik is betrekkelijk makkelijk. Je verdunt de urine 1:3 en giet dat mengsel 2 keer in de week bij de planten. Natuurlijk ben ik meteen begonnen met het in mijn eigen tuin te proberen en het werkt prachtig. Alles werd stukken groener en de goudsbloemen die ik op de Almatuin kreeg, staan nu bijna in bloei. Het werkt dus goed, maar ik hoorde al dat er in sommige gevallen behoorlijke mentale weerstand kan bestaan tegen het gebruik van pies als mest bij groentes voor consumptie. Je moet natuurlijk niet hebben dat de gevangenen in hongerstaking gaan omdat ze de groente uit de gevangenistuin niet vertrouwen. Hier kan ik dus nog wel even mee vooruit met brainstormen en ideeën toetsen, want ook een biogas installatie die draait op wat uit de gevangenis wc’s komt, lijkt mij kansen bieden.

Vroeger werd ook in Nederland urine veel gebruikt. Ik hoorde Ivo de Wijs eens zeggen dat Tilburgers de naam kruikenzeikers hadden omdat ze in kruiken plasten om de urine te gebruiken in de wol industrie. De wol werd erin gewassen en pies werd ook gebruikt bij het verven van de wol.

De mais en de aardnoten waren in mijn tuin op ruggen geplant. Een systeem dat niet erg efficiënt met het beschikbare vocht omgaat. Dat moet dus volgend seizoen iets worden met mulching. De droge mais stengels worden hier nu in de brand gestoken, een verspilling van organisch materiaal, vind ik. Voor de groente wil ik iets anders proberen. Ik las over het “Deep trench” systeem. Bedden gemaakt op een diepe geul (3m x 1m) die is gevuld met lagen organisch materiaal en grond. Het idee is dat het vocht beter wordt vastgehouden en dat de plantenresten langzaam verteren en zo als compost in een jaar of 5 voor de groente beschikbaar komen. Het is een heel gegraaf dus Brian, die in mijn tuin werkt, is met één bed begonnen en dan kijken we wel of het de moeite loont meer van zulke bedden te maken.

Félice had wat zaden meegebracht. Oregano (Marjolein) zaden waren moeilijk te krijgen, maar ze zijn in mijn kwekerijtje in halve melkpakken goed ontkiemd. De tijm en rozemarijn, die in Nederland soms lastig kiemen, deden het hier prima en de bieslook juist weer helemaal niet. Daar moet ik nog maar even zonder doen. Peterselie, courgette en Oost-Indische kers doen het ook en die kunnen worden uitgeplant. Het duurt nog wel even voor mijn groente productie mijn consumptie inhaalt, maar het begin is er en het is natuurlijk leuk om bij huis ook iets te hebben om te experimenteren.

Brian in rustiger tijden.