Fietsen

De fiets van John

Voor ik naar Malawi kwam was ik vast van plan hier lekker te gaan fietsen. Ik heb zelfs een fietstas en een reparatiesetje meegenomen. Toch heb ik nog geen fiets. Waarom eigenlijk niet? Toen ik hier net was, in februari, was het eigenlijk te heet. Het is hier in de buurt van Zomba op veel plekken erg steil. Het bleek ook nog niet zo makkelijk om een beetje behoorlijke fiets te vinden. Er worden hier veel Chinese fietsen verkocht die als beste eigenschap hebben dat ze tot in het oneindige gerepareerd lijken te kunnen worden. Echt soepel fietsen ze niet. De beste optie is nog een tweede hands, Europese fiets te kopen in Blantyre. Er is daar een winkel die gespecialiseerd is in het opknappen van goede fietsen. Maar misschien is de belangrijkste reden wel, dat VSO me, voor het werk, heeft voorzien van een motorfiets, wat me ook goed bevalt.

Er wordt hier wel veel gefietst. Je ziet hier ook heel regelmatig vrouwen en meisjes op de fiets. Dat is in sommige andere Afrikaanse landen heel ongebruikelijk. Er wordt ook veel naast de fiets gelopen trouwens. Vaak omdat het echt te steil is om te fietsen, maar ook omdat je als fietser, hier op de weg toch echt de underdog bent. Soms is er ook gewoon geen plaats meer op de fiets voor de fietser.

Een groot deel van het vrachtverkeer hier kan op het conto van de fiets geschreven worden. De fiets wordt vaak zo zwaar beladen dat fietsen er niet meer bij is. Het zadel wordt dan ook gewoon even losgemaakt zodat de zaak beter vast gemaakt kan worden. Dat zadel moet natuurlijk wel mee, voor de terugweg. Het toppunt van laadkunst is wel het optasten van een fiets vol brandhout. Er komen dagelijks een behoorlijk aantal van zulke gevaartes de Zomba hoogvlakte af. Om de zaak in evenwicht te houden als je van de berg afkomt is nog een hele kunst.

let op het zadel.

Je ziet hier ook veel fietstaxi’s. Die worden gebruikt voor afstanden tot een kilometer of tien. Het zijn gewone fietsen met een kussentje achterop. Vaak ook met voetsteuntjes en een handgreep voor de passagier. Er wordt best veel gebruik van gemaakt, maar ik had me er tot voor kort niet aan gewaagd. Ik voel me nooit zo prettig als een ander zich in het zweet moet werken om mij van A naar B te krijgen. Toen ik het dit weekend, op aandringen, voor het eerst wel deed werd ik ook meteen afgestraft. Mijn fietstaxi reed op een smal fietspad zo dicht langs een andere fiets dat ik mijn knie aan de bagagedrager van die fiets stootte, een lelijke snee. Mijn gevoel dat het niks voor mij is, zo’n fietstaxi, klopt dus wel.

John, de nachtwaker, woont zo’n 10 km van Zomba en hij komt altijd op de fiets. De weg tussen Zomba en Blantyre, waar hij langs moet, wordt op het ogenblik vernieuwd. Er ligt een vrij slechte noodweg dus John loopt minstens de helft van de weg en mijn reparatie setje is gelukkig ook nog van pas gekomen.

Of het er nog van gaat komen dat ik een fiets koop weet ik niet. Ik loop graag, ook naar Zomba voor boodschappen, dat is ongeveer 45 minuten. Mijn werk is ook op loopafstand en voor grotere afstanden is de motor toch makkelijker. Maar als ik tegen een leuke fiets aanloop…..