Compost maken

Nu de mais oogst voorbij is zie je overal dat de maisresten, die op het land achterbleven, op hopen worden gegooid en in brand gestoken. Er wordt ook veel geveegd in Malawi. Bij sommige huizen zie je iedere morgen iemand met een takken bezem het terrein en de berm langs de weg netjes aanvegen. Het blad en andere veegresten wordt in brand gestoken. Er gaat daarmee een enorme hoeveelheid aan organische stof in rook op en dat terwijl er een voortdurende vraag naar kunstmest is. De herinvoering van  de subsidie op kunstmest was zelfs één van de belangrijkste politieke onderwerpen tijdens de campagne voor de presidentsverkiezingen. Het was één van de verkiezingsbeloftes van de gekozen president en het is nog maar de vraag of hij het nu waar kan maken.

Van een Canadese VSO-er kreeg ik het adres van een Nederlandse missionaris uit Zomba die hier al een aantal jaren werkt en die trainingen geeft in duurzame landbouw methodes. Het bleek al snel dat onze belangen voor een deel dezelfde zijn en ik heb op een ochtend een van zijn trainingen bijgewoond. Hij liet een film zien en vertelde over compost maken en er werd tot slot een flinke composthoop opgezet. De compost, verrijkt met droge kippenmest, moet bij het planten het gebruik van kunstmest vervangen.

Omdat er een Malawische medewerker de training in het Chichewa kan geven en er lesmateriaal in de vorm van video’s beschikbaar was, leek dit een manier om snel en goedkoop iets voor de prisons te doen.

De kosten waren zeer bescheiden en ik VSO vond ik bereid om die, samen met de kosten voor het vervoer, te dragen en zo konden op 3 juli 15 bewakers, 3 uit 5 gevangenissen uit de buurt, iets leren over het maken van compost.

De dag daarvoor had ik op het terrein hier in Zomba al het praktijk gedeelte voorbereid en met een aantal gevangenen voldoende materiaal verzameld, voornamelijk mais en onkruid, voor een flinke composthoop.

De gevangenen deden het praktische werk, maar waren ook zeer betrokken en een paar van hen hadden al wat ervaring met compost maken en hadden een goede inbreng. De bewakers waren behoorlijk enthousiast over de training, maar bleven bij het praktische werk toch voornamelijk met de handen, met daarin de baton, op de rug staan kijken. Ik hoop dat ze genoeg hebben gezien om het compost maken ook op andere gevangenistuinen in praktijk te kunnen brengen. Het idee is natuurlijk dat de gevangenen de ervaring die ze met composteren opdoen, meenemen naar huis als de straf erop zit.

Als moderne Nederlander kan ik een training natuurlijk niet àf vinden zonder het onvermijdelijke evaluatie formulier. Dat gaat vandaag de deur uit en is wel in het Engels. Voor de bewakers zou dat geen probleem moeten zijn. Ik ben benieuwd.