 |
| Chimwemwe met haar zus die ook leraar wordt |
Chimwemwe komt vandaag niet om me Chichewa te leren, maar om
te praten over haar werk als basisschool lerares op het platteland in Malawi.
Eerst wil ik weten wat je moet doen om onderwijzer te worden hier. Eigenlijk
wilde Chimwemwe verpleegster worden, maar de selectie om toegelaten te worden
tot die opleiding is erg streng. Na het halen van het Malawi School Certificate
of Education (MSCE) aan het eind van de middelbare school deed ze dus een
aanvraag bij het Teacher Training College (TTC). De selectie is ook hier streng
en competitie stevig, want de opleiding wordt door de regering betaald en er is
veel belangstelling. Je moet goede cijfers hebben voor Engels, wiskunde en
minstens één technisch vak (natuurkunde, scheikunde, techniek o.i.d.)
Ongeveer een jaar na het halen van het MSCE was er een
interview op het Dedza St. Jozef TTC en werd Chimwemwe toegelaten. De opleiding
duurt 2 jaar: het eerste jaar theorie, met daarna een praktijk jaar op een
school. Omdat de overheid de opleiding betaalt moeten de studenten beloven om 5
jaar op een plattelandsschool te werken. Chimwemwe kwam, na weer een jaar
wachten op plaatsing, in de buurt van Zomba terecht. Nadat ze in september
trouwt wordt ze overgeplaatst naar de hoofdstad Lilongwe, want een echtgenote
hoort haar man te volgen. Het is één van de weinige geaccepteerde gronden voor
overplaatsing.
Ik vraag wat ze leuk vindt aan haar werk. Ze vertelt dat,
hoewel ze dus eerst verpleegster wilde worden, ze nu lesgeven leuk vindt en dat
ze zich leraar voelt. Ze geniet van het contact met kinderen en ze heeft vooral
veel plezier in zingen. De zangles is ook een bijzondere ervaring in Malawi,
daar zou Nederland een voorbeeld aan kunnen nemen.
Mijn volgende vraag is hoe ze in de praktijk omgaat met een
klas van meer dan 80 leerlingen en problemen als het tekort aan meubilair en
lesmateriaal. Ze geeft les in groep 4. Dat er te weinig stoelen zijn wordt in
de interactie met de klas opgelost door laatkomers en druktemakers op de grond
te laten zitten. Een kind zonder stoel dat goed met de les meedoet kan dan
zitten op de plaats van iemand die te veel herrie maakt.
Te weinig lesmateriaal is moeilijker. Sommige lessen worden
op een poster geschreven en op het bord gehangen om klassikaal behandeld te
worden. Bij de Engelse les zijn maar 6 boeken. De klas wordt dan verdeeld over
6 groepen waarin de leerlingen na elkaar een zin uit het boek lezen. Mijn vraag
of dat niveaugroepen zijn, begrijpt ze eerst niet. De groepen worden gemengd om
een zo gemiddeld mogelijk resultaat te krijgen. In niveaus werken is onbekend
en waarschijnlijk ook niet erg praktisch bij dergelijke klasse-groottes.
Chimwemwes grootste probleem is de manier waarop de
schoolleiding de dagelijkse gang van
zaken runt. Ze vindt niet dat dat op een efficiënte manier gebeurt en dat vaak
persoonlijke voorkeuren een rol spelen wat haar weer frustreert.
Hoe ervaart ze de salariëring van leraren? Een moeilijke
vraag in een land met 90% werkloosheid; je bent natuurlijk al heel gelukkig als
je überhaupt een baantje hebt. Ze verdient eigenlijk niet genoeg om behoorlijk van
te kunnen leven, al verdient ze meer dan wat een gevangenbewaarder of politie
agent krijgt. (die hebben soms nog wat kans op extra inkomsten, als je begrijpt
wat ik bedoel) Een goed opgeleide verpleegster verdient meer.
Haar plannen voor de toekomst? Na haar trouwen verhuist ze
naar Lilongwe. Daar wil ze, in deeltijd, verder studeren om les te kunnen geven
op een middelbare school. Kinderen (pas gepland over een jaar of 5) gaan dat
niet moeilijker maken denkt ze. Er is altijd wel iemand van de familie
beschikbaar om daar voor te zorgen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten