Een schoolbezoekje

Ik kreeg de goede tip om wat over het onderwijs in Malawi te schrijven. Ik denk dat veel lezers daar wel wat meer over willen weten, dus om wat informatie uit de eerste hand te krijgen vroeg ik Chimwemwe, mijn Chichewa lerares, of ik op haar school wat foto’s mocht maken. Ze werkt op een school echt op het platteland zo’n 30 km van Zomba. Omdat het volgende week al vakantie zou zijn, was er niet veel keus in de datum en werd het de volgende woensdag. Ik vertrok vroeg want de schooldag opent met de ‘assembly’ om 7.15 en daar wilde ik ook wat foto’s van hebben, omdat we dat in Nederland niet kennen.

Geleidelijk kwamen de kinderen binnendruppelen en begonnen ze het schoolterrein aan te vegen met bosjes takken die ze van onderweg hadden meegenomen. Dat deed wel wat stof opwaaien. Er was me al gezegd dat het 7.15 “Malawische tijd” was en er werd dus tegen 8 uur begonnen. Je begrijpt wel waarom op tijd komen hier niet zo nauw wordt genomen als de school zich al niet aan de tijd houdt, maar aan de andere kant heb ik er ook wel begrip voor dat veel kinderen heel ver moeten lopen en geen horloge of telefoon hebben en dus niet precies weten hoe laat het is.

De kinderen stonden in rijen, moesten in koor wat vragen beantwoorden en er werd iets gedaan wat een beetje op gymnastiek leek. (Armen omhoog, armen opzij, armen naar beneden) Na het, met de hand op het hart, zingen van het volkslied liepen de kinderen al zingend per klas, groep na groep, naar de klaslokalen. Het was wel duidelijk dat de opkomst in de laatste week voor de vakantie niet al te hoog was. Bij mijn introductie maakte ik nog wel de fout Chimwemwe met haar voornaam aan te spreken. Ik werd er later fijntjes op gewezen dat dit natuurlijk Miss Chipatala had moeten zijn. Een beetje ouderwetse hang aan decorum, vond ik.

De school zag er beter uit dan veel ander schoolgebouwen in Malawi. Een netjes onderhouden regeringsschool. Wel een christelijke school werd me verteld. Er stond ook een Presbyteriaans kerkje naast. Dat is wel wat vreemd want het is een islamitisch gebied en de meeste leerlingen zijn dus ook moslim.

Na mijn gesprek met de hoofdmeester, waarover meer in het volgende blog, maakte ik nog even wat foto’s in de klassen. Vooral in de onderbouw zag het schoolmeubilair er slecht uit en waren de klassen echt overvol, tot meer dan 100 leerlingen per klas, hoorde in van het hoofd. Er is een wettelijk maximum klassengrootte van 60, maar zoals met zoveel regels in Malawi wordt dat niet erg serieus genomen. De gemiddelde klassengrootte op deze school is 65,3 dus je kunt wel nagaan.  De leeftijd dat kinderen instromen is officieel 6 jaar, maar vaak zijn leerlingen al 10 als ze voor het eerst naar school gaan. Alle kinderen komen in de zelfde eerste klas. Dat leeftijdsverschil geeft natuurlijk problemen in de eerste klas.

De problemen op een school als deze zijn enorm groot. Ik zal in het verslag van het gesprek met de hoofdonderwijzer daar wat meer over vertellen, maar het gebrek aan lesmateriaal, schoolmeubilair en dergelijke is onvoorstelbaar. Dat leverde de verzuchting van de hoofdmeester op dat veel leerlingen naar school komen om te voetballen. Dat werd nog niet eens als zo heel negatief gezien omdat sport, muziek en dergelijke ook kansen opleveren om het te maken in Malawi. Voor mij was het een leerzaam bezoekje en ook voor de, vooral jongere kinderen, was het een leuk verzetje, want er komt natuurlijk niet iedere dag een Europeaan foto’s nemen.

Hier een link naar UNDP millenium deveolpment goal education