Prettige Feestdagen

Bij 30° C is het altijd een beetje moeilijk om in kerstsfeer te komen. De kunstkerstbomen en de met ballonnen versierde takken in de bars en restaurants helpen daar niet echt bij, maar gelukkig heb ik geen spuitsneeuw op de ramen gezien, dat geeft helemaal zo’n vervreemdend gevoel.
Felice is 22 december aangekomen en na een tocht met hindernissen veilig in Zomba aangekomen. We wilden de vrije dagen rond kerst gebruiken om wat meer van Malawi te zien. Via Phalombe reden we in Zuid Malawi naar Mulanje, een prachtig berg gebied met gelegenheid voor  uitgebreide bergwandelingen. We begonnen aan een tochtje door de prachtige theeplantages maar als snel werd het ons te steil en keerden we op onze schreden terug.

Ons kerstmaal in Mulanje bestond uit kip en nsima. De volgende dag verder richting het westen naar Chikwawa. Onderweg  in een oud plantershuis op een theeplantage bij Thyolo dronken we lekkere koffie met een groot stuk cake. Om het restaurant te bereiken moet je kilometers over de plantage en wordt er bij de toegangspoort eerst even gebeld of ze in het restaurant wel berekend zijn op twee Nederlandse koffiedrinkers. Het huis lag in een prachtige tuin, wel een beetje verwaarloosd, maar met prachtige planten waaronder een Aristolochia met gigantische bloemen.

In Chikwawa sliepen we in een luxe en veel te dure lodge maar we hadden een prachtige “game drive” in het Majete wildpark en zagen olifanten, nijlpaarden, een krokodil en veel antilopen en bushbucks.

Terug in Zomba begon de voorbereiding voor onze “ factfinding mission” naar Tanzania.  Afgelopen mei, in Nederland, hadden we een gesprek in Zeist over de mogelijkheid voor een plaatsing op een missie in Kilangala, in de buurt van Sumbawanga. Er werd toen voorgesteld om daar zelf te gaan kijken en dat leek een prima idee. We vertrokken 29 december met een gehuurde auto naar het noorden. Een prachtige tocht van 1350 km in 3 dagen langs Lake Malawi en door het zuiden van Tanzania. Oudejaarsavond sliepen we in Tunduma aan de Tanzaniaans-Zambiaanse grens en hoorden om 12 uur alleen wat gezang en autogetoeter. Geen vuurwerk gezien. De laatste 300 km was een prachtige, door het Amerikaanse volk betaalde,  nieuw aangelegde weg, zoveel beter dan we verwachtten dat we een dag eerder in Kilangala waren dan gepland.

De ontvangst op de missie was zeer hartelijk en we werden ondergebracht in een leuk klein huisje dat al vaker door Nederlanders was gebruikt en dat was aan de inrichting te merken. De volgende dag kregen we een uitgebreide rondleiding over de missie en zagen de kinderopvang, het ziekenhuisje en natuurlijk de landbouwgronden.

De missie heeft een groot gebied voor landbouw ter beschikking en het is de bedoeling dat de opbrengsten uit de landbouw de uitgaven van de missie gaan dekken. Ondanks verwoede pogingen is dat nog niet gelukt. Om dat wel te realiseren zal heel wat creativiteit, hard werken en doorzettingsvermogen nodig zijn. Op het eerste gezicht lijkt het allemaal heel idyllisch. Een prachtig landschap, een leuk klein huisje, vriendelijke mensen, maar er zijn toch wel wat factoren waar je goed over moet nadenken voor je besluit hier aan te beginnen. Er is nog geen stroom, al is alles er wel klaar voor, zelfs de lampen hangen al in de huizen, maar de aansluiting op het net laat op zich wachten. Er is niet of nauwelijks internet en de telefoon verbinding laat ook wel wat te wensen over. Voor boodschappen en internet ben je afhankelijk van het 35 km verderop liggende Sumbawanga. Een eigen auto wordt dan bijna onontbeerlijk.

Op de terugweg zijn we via de hoofdstad van Malawi, Lilongwe, gereden en op het VSO kantoor hopen we wat duidelijkheid te krijgen over hoe VSO mijn opvolging kan regelen. We hopen daar snel meer over te weten. Er spelen nu nog zoveel dingen en veel is nog onduidelijk zodat we zelf nog geen beslissing kunnen nemen.