Afscheidstour

De laatste weken in Malawi zijn nu aangebroken en we hebben een lang weekend gebruikt om nog wat van het land te zien. We begonnen met een bezoek aan Namizimu Forest Retreat. Een afgelegen lodge tussen Mangochi en de grens met Mozambique. In een oud koloniaal huis in een natuurreservaat is een prettig onderkomen gemaakt met mooie kamers. De omgeving is prachtig en de lodge ligt op een berg die alleen met een goede 4-wheel drive auto te bereiken is. Wij moesten dus de laatste anderhalve kilometer lopen, want wij hadden een lage Toyota. Dat viel niet mee, want het was erg steil. Maar de ligging is uniek. Je kunt de twee meren (Lake Malawi en Lake Malombe) prachtig zien met de Shire rivier ertussen.

De tent wordt gerund door een dame uit Perzië, opgegroeid in Malawi en getrouwd met een Schot. Er is geen stroom en er wordt veel gedaan met zonnepanelen en zonneboilers. De verzorging en het eten is ronduit fantastisch. Heerlijke maaltijden, zelfgebakken broodjes en een zeer persoonlijke verzorging. Ik kende Tara, de gastvrouw van Namizimu, al omdat er een VSO bijeenkomst (peer support) was geweest. Het was een hartelijk weerzien, met leuke gesprekken en ’s avonds spelletjes bij kaars- en led licht.

De volgende dag door naar Kuti Wildlife Reserve in Salima. Felice had daarover een artikeltje uit het Parool meegebracht. Het wordt namelijk sinds een aantal maanden gerund door een Nederlands stel. Het wildbestand rond het restaurant doet wat armetierig aan met één struisvogel, één dromedaris en één giraf; al ontstond er wel wat beroering omdat er bij het restaurant een slang werd gezien. Omdat er geen gevaarlijke dieren in het parkje zijn kun je er vrij lopen en fietsen. Leuk om zo zebra’s antilopen en apen te zien. Het is een heel bijzondere en leuke ervaring om op de fiets door een wildpark te rijden. De fietsen die we huurden waren trouwens wel heel erg slecht. Erg versleten en een niet werkende versnelling maken het fietsen er niet prettiger op. Hier ook een leuk huisje. Alles weer met alternatieve energie en voor warm water werd even een vuurtje gestookt door de nachtwaker. Het was heerlijk rustig met een prachtig ‘sunset deck’ om de zonsondergang te zien. ’s Morgens vroeg ook nog lekker gewandeld.

 

De laatste stop was in Ntchisi Forest Reserve. Een behoorlijk afgelegen plek bij een tropisch regenwoud. Gelukkig had ik gebeld om te vragen of we er met onze auto konden komen. Er werd ons aangeraden het laatste stuk(20 KM) met een 4-wheel drive te doen. We werden opgehaald door de manager bij het politiebureau in Ntchisi, waar we ook de auto konden parkeren. Dat Ntchisi al afgelegen is merkten we omdat we 2 keer de weg niet konden vinden en dus behoorlijk wat later dan afgesproken bij het politiebureau waren. De manager bleek ook een Nederlander, die ons keurig naar de lodge bracht met een oude Landcruizer. Weer geen stroom, telefoon en internet, maar wel een prachtige omgeving. Na een sandwich een lange wandeling (bijna 3 uur) tegen de berg op en door het regenwoud gemaakt. Prachtig! ’s Avonds heerlijk gegeten en naar de sterrenhemel gekeken.

De zonsopgang was iets minder spectaculair dan we ons hadden voorgesteld, maar we hebben een leuk wandelingetje in de buurt gemaakt nog voor het ontbijt. De wandeling van de vorige dag zat nog wel in de benen. Via het politiebureau terug, waar bleek dat ik de radio niet had uitgezet dus was de accu helemaal leeg. De auto die we geleend hadden was een automaat, dus we hadden even de hulp van de politie nodig om de accu weer aan de praat te krijgen. De terugweg was ook niet simpel, eerst 38 km slechte, onverharde weg, wat ons autootje maar net aankon, maar we hebben het gered en tegen half 5, na 450 KM, waren we weer in Zomba.

Als je zo’n tocht maakt en je ziet de leuke plekjes en de goede onderkomens vraag je je wel af of er in het toerisme in Malawi wat te verdienen is. We waren op alle drie de plekken de enige gasten. Malawiërs zien er blijkbaar niet veel in, want bijna alle hotels worden door mensen van buiten Malawi gerund. Dat kan natuurlijk ook iets te maken hebben met het beschikbare kapitaal. Waarom er dan verhoudingsgewijs meer Nederlanders in de toeristen business hier zitten is een vraag waar we nog niet uit zijn.