Nu de mais oogst voorbij is zie je overal dat de maisresten,
die op het land achterbleven, op hopen worden gegooid en in brand gestoken. Er
wordt ook veel geveegd in Malawi. Bij sommige huizen zie je iedere morgen
iemand met een takken bezem het terrein en de berm langs de weg netjes
aanvegen. Het blad en andere veegresten wordt in brand gestoken. Er gaat
daarmee een enorme hoeveelheid aan organische stof in rook op en dat terwijl er
een voortdurende vraag naar kunstmest is. De herinvoering van de subsidie op kunstmest was zelfs één van de
belangrijkste politieke onderwerpen tijdens de campagne voor de
presidentsverkiezingen. Het was één van de verkiezingsbeloftes van de gekozen
president en het is nog maar de vraag of hij het nu waar kan maken.
Van een Canadese VSO-er kreeg ik het adres van een
Nederlandse missionaris uit Zomba die hier al een aantal jaren werkt en die
trainingen geeft in duurzame landbouw methodes. Het bleek al snel dat onze
belangen voor een deel dezelfde zijn en ik heb op een ochtend een van zijn
trainingen bijgewoond. Hij liet een film zien en vertelde over compost maken en
er werd tot slot een flinke composthoop opgezet. De compost, verrijkt met droge
kippenmest, moet bij het planten het gebruik van kunstmest vervangen.
Omdat er een Malawische medewerker de training in het
Chichewa kan geven en er lesmateriaal in de vorm van video’s beschikbaar was,
leek dit een manier om snel en goedkoop iets voor de prisons te doen.
De kosten waren zeer bescheiden en ik VSO vond ik bereid om
die, samen met de kosten voor het vervoer, te dragen en zo konden op 3 juli 15
bewakers, 3 uit 5 gevangenissen uit de buurt, iets leren over het maken van
compost.
De dag daarvoor had ik op het terrein hier in Zomba al het
praktijk gedeelte voorbereid en met een aantal gevangenen voldoende materiaal
verzameld, voornamelijk mais en onkruid, voor een flinke composthoop.
De gevangenen deden het praktische werk, maar waren ook zeer
betrokken en een paar van hen hadden al wat ervaring met compost maken en
hadden een goede inbreng. De bewakers waren behoorlijk enthousiast over de
training, maar bleven bij het praktische werk toch voornamelijk met de handen,
met daarin de baton, op de rug staan kijken. Ik hoop dat ze genoeg hebben gezien
om het compost maken ook op andere gevangenistuinen in praktijk te kunnen brengen.
Het idee is natuurlijk dat de gevangenen de ervaring die ze met composteren opdoen,
meenemen naar huis als de straf erop zit.
Als moderne Nederlander kan ik een training natuurlijk niet
àf vinden zonder het onvermijdelijke evaluatie formulier. Dat gaat vandaag de
deur uit en is wel in het Engels. Voor de bewakers zou dat geen probleem moeten
zijn. Ik ben benieuwd.
