De In Country Training.

Zondagmiddag kwamen we aan op het vliegveld van Lilongwe na een prima vlucht via Nairobi en Lusaka. Het is hier midden in de regentijd en de mais staat zo´n anderhalve meter hoog. Alles is groen. Lilongwe is een Afrikaanse stad, maar heel rustig. Niet heel veel verkeer en zeer ruim opgezet. We hebben nog niet veel gelegenheid gehad op onderzoek uit te gaan want het programma is vol. Er zijn praktische zaken te regelen als een nieuwe Sim kaart, een bankrekening openen en een id kaart maken. We hebben ook nog een bezoek aan de dokter gebracht die ons een malaria behandeling meegaf. Kan je vast pillen nemen als je niet snel bij een ziekenhuis kunt komen.

De groep is een gemêleerd gezelschap van 15 vrijwilligers en 2 ´aangetrouwden´. De meerderheid is Engels, maar er is ook een Oegandese, 2 Shrilankanen, een Portugese, een Amerikaanse en 2 Filipijnsen van de partij. Er is een Engelse nurse/trainer, die al 2 keer eerder in Malawi voor VSO heeft gewerkt en een echtpaar dat net als ik heel vroeger in Kenya hebben gezeten. Verder is de groep gemiddeld zo rond de 30 en voor het grootste deel met een medische achtergrond (verpleegsters, vroedvrouw). We zijn ondergebracht in een eenvoudig hotel, waar geen alcohol geschonken wordt, het is van een islamitische eigenaar. Dat was wel even een schok voor een aantal Britten, maar er is een Supermarkt om de hoek waar behalve bier goede lokale rum, gin en wodka te krijgen is. (Problem solved)Ik deel mijn kamen met Rob een Engelse verpleger.  Het eten is prima vooral de curries en Naan zijn prima.

Zoals gezegd is het trainingsprogramma intensief maar afwisselend. We hadden levendige introducties in de Malawische cultuur en hoe om te gaan met het onderwerp ‘gender’. We kregen informatie over de gezondheid risico’s. Er is veel malaria, de HIV besmettingsgraad is 10%, maar de grootste risico’s zitten in de verkeersongelukken en het ontbreken van adequate hulp bij b.v. een hartaanval. Verder hebben we de eerste taal lessen gehad. Chichewa heeft wel iets van Swahili en is aanmerkelijk eenvoudiger en leuker als Passah Lao. We kregen informatie over de veiligheid situatie o.a. met het oog op de naderende verkiezingen. Er waren ook een paar uitermate saaie en lange presentaties over financiële procedures, rapporteren e.d. ‘Death through Powerpoint’ zei een van de Engelse verpleegsters. De informatie die we kregen over het werk zelf was nuttig. Nog steeds is het niet helemaal duidelijk wat er van mij verwacht wordt, maar het programma team, maakt een prettige, professionele indruk.

’s Avonds is het gezellig; er wordt veel gepraat, ook omdat we lang op het eten moeten wachten. We zijn een avond naar een rasta café geweest waar op de waranda naar live muziek werd geluisterd en de geneugten van de waterpijp ten volle werd genoten. Niet door de VSO-ers, hoor. De eerste avond hadden we ook een feest bij een vrijwilliger thuis, met veel andere vrijwilligers, vanavond nog een gezamenlijk diner en gister waren we bij een volleybalwedstrijd tussen het VSO-team en een team van de Universiteit van Califonia, die hier een uitgebreid medisch programma heeft. VSO won.

Zaterdag vertrek ik naar Zomba. De afspraak is dat ik om 9 uur wordt opgehaald door een auto van de Malawi Prison Service. De Oegandese VSO-er die daar al werkt komt mee en na de boodschappen gaan we naar het zuiden.