Inburgeren

Mijn nieuwe huis.

Vorige week vrijdag hadden we afgesproken om het Zomba plateau op te gaan. Nanda en Len, een Nederlands stel uit Blantyre en 3 Engelse verpleegsters die daar een oriëntatie doen in het ziekenhuis. Er was een huisje geregeld met 10 bedden, een compleet ingerichte keuken en een open haard. Altijd een stuk beter dan 2 krukjes en een matras op de grond.

Het huis op het Zomba plateau

Zomba ligt aan de voet van een plateau en ons huisje was 10 km van het dorp, stijl naar boven. Jammer genoeg regende het en zagen we niet veel van de omgeving. In het huisje kwamen regelmatig verkopers met aardappels, moerbeien, Japanse wijnbes en zelfs aardbeien. ´s Avonds lekker bij het openhaardje zitten kletsen en de volgende dag was het droog en konden we van het uitzicht over Zomba genieten en een wandeling van een paar uur maken naar een watervalletje. Zondag terug en na een kop oploskoffie in mijn huis vertrok de club naar Blantyre en werd ik verhuisd naar mijn nieuwe huis in de buurt van de gevangenis. Nog steeds alleen met 2 krukjes en een matras met muskietennet, maar woensdag was er een truck van de gevangenis door VSO van brandstof voorzien en kon ik in Thyolo (± 100 km) meubels ophalen. Daar bleek alleen een koelkast en een bed te zijn, maar gelukkig had ik gehoord dat bij Nanda een compleet meubilair was opgeslagen. Na wat bellen en wachten kon ik met een volledige lading naar Zomba terug. Ik heb nu ook een eettafel met stoelen, 2 banken en een leunstoel. Het meest in mijn nopjes ben ik nog met de koelkast. Kan ik een koude Carlsberg drinken, want Heineken heeft hier de slag om Afrika verloren. Overal Carlsberg en Heineken heb ik nog niet gezien.

Deze week heb ik ook twee gevangenissen in de buurt bezocht waar al op vrij grote schaal aan land- en tuinbouw wordt gedaan. Op mijn weg naar het Malawi Prison Service hoofdkwartier, waar mijn kantoortje is, loop je langs de maximum security prison. Een lelijk oud gebouw met veel prikkeldraad dat associaties oproept met de kampen en waaruit een doorlopend  gemompel opstijgt. Het geluid van veel mensen in een te kleine ruimte. De gevangenissen die ik bezocht waren heel anders. Op één terrein was een grote visvijver en rijstvelden en de gevangenen waren zoete aardappels aan het planten. Ze waren duidelijk op hun gemak en goed gevoed. In een rustpauze kreeg iedereen een stuk rietsuikerstengel. Het volgende bezoek was een nog grotere verrassing. Een open gevangenis, geen hekken of zo, maar 250 ha land waarvan 80 ha met mais en cassave. De omstandigheden waren naar onze maatstaven niet heel goed. Te veel mensen, slecht sanitair en maar 1 pomp voor 300 mensen. Iedereen  was wel bezig, met water halen, in de tuin werken  of aan het schoonmaken. Overal werden groenten gekookt in blikjes op kleine vuurtjes. Het grootste deel van wat de tuinen opleveren wordt inderdaad als aanvulling op het gevangenisdieet gebruikt. Alles is dus net weer even anders dan ik me had voorgesteld, maar de eerste indruk is zeker niet negatief. Wel jammer dat ik nog geen toestemming heb om foto´s te maken op de gevangenis terreinen.

Nu ik een koelkast en extra bedden heb brengt VSO volgende week twee Engelsen bij me onder; een verpleegster en een verpleger, die vlak in de buurt in Zomba Hospital hun oriëntatie doen. Wel gezellig lijkt me.